х | [х] | согласный, твердый парный |
м | [м] | согласный, звонкий непарный (сонорный), твердый парный |
а | [́а] | гласный, ударный |
р | [р] | согласный, звонкий непарный (сонорный), твердый парный |
ы | [ы] | гласный, безударный |
Паразгонiць хмары
дружа мой, вятрыска,
раскiдае смутку
шэрыя стагi.
Хмары па-ранейшаму чорныя. Але дажджу ячшэ не было.
-- А вось гэта сё ты.
хвЫлi свiнцЭвi -
Очi - мытцЭвi:
хвЫлi - мов хмАры -
хвЫлi - мов ШТУчнi -
хмАры грымУчi,
З блЫскавкой - жгУчi...
Нзка хмары плывуць табунам.
Я вярнуся сюды,
Тольк белая наквець мне.
Сенакосная глуш.
Сенакосная цш памж нам.
Кроме того, имя Хмары присвоено небольшой бухте в районе станции Молодёжной.
А хмары на небе
Грозятся дождем окатить.
Пичужки летают низенько-низенько.
А мы продолжаем...
ЛЮБИТЬ!
Як пойдуць хмары без нагоды, дык згубш болей, чым набы.
На супакой нахлыне жорстка адказ пытаннем - "хочаш жыць"
Да непагоды шмат што лёхка.
Сп, мой любы Юрачка-хлапчынка,
Спяць у небе хмары, аблачынк...
Спяць рубнавыя зоры на Крамл.
Спць сняжок на лютаскай зямл.
Спяць эпох сланай успамны.
по отложенным древним солям,
И чёрный фонтан
На пути возникает,
И, нас окружая, чернеет беда,
От тёмного жара, от дьявольской хмары
Драй-Хмары. О нем снят и документальный фильм "М. Драй-Хмара. Последние страницы" (1990 г.)
кал над галавой застася вольным ад хмар невлк кавалак неба, хмары раптам, такм жа чынам, па коле, пачал павольна рассовацца сё далей далей, пакуль не
Односельчане накинули петлю на шею теряющего сознание Хмары, а другой конец привязали к дулу танка.
Неба над горадам было зацягнута хмарам, скрозь хмары свяцла каламутна-белае сонца. Помню, у тым дн было многа белага колеру. Белы снег.
Спачатку пераста сц дождж кудысьц знкл се злосныя дажджавыя хмары.
Потым з-за цёмнага змрочнага лесу пацягнула марозным дыханнем Поначы.
-- И сучковатый посох с оттягом прошёлся по толстому хребту Хмары. -- В дом пошла, бесстыдница! Грехи отмаливать.
Ён абурана гонць хмары пырскае дажджом. Веда бы ты, вецер,што халадней, чым ёсць, напэна, ужо не будзе... А маёй любов цеплын хопць на нас двах...
Конечно же, густые, но мрачные хмары предупреждают жителей земли о скоро грянувшем дожде, что будет барабанить по крышам домов, капать на листья деревьев
Хмары, балоты... Над збожжам убогм
Вецер гуляе на вол.
Паэт верыць у сваю Радзму яе лепшую будучыню.
Нiхто яе i не чака, калi на вёску разам з халодным ледзяным ветрам наляцелi цяжкiя ад снегу хмары. Зарала голас, загаласiла, замяла шляхi адразу.
Збiраюцца iзно на захадзе лiхасныя хмары, грымiць сталёвая навальнiца сякерай наточанай.