н | [н] | согласный, звонкий непарный (сонорный), твердый парный |
а | [́а] | гласный, ударный |
р | [р] | согласный, звонкий непарный (сонорный), твердый парный |
а | [а] | гласный, безударный |
ты пра яго, Нара.
-- сказала Нара.
-- А дзе яшчэ зяць вады
Нара прамачала.
Ян падняся на ног, сцскаючы руцэ нож.
-- Нара! -- паклка ён.
-- Я тут! -- дзячынка падбегла да яго зяла за руку.
-- Нара, хадзем адгэтуль.
- Нара! Аба! Только не ходите далеко!
Но Нара отбросила эту неприятную мысль.
У яго руцэ ляжала манета.
-- Медны
-- Нара, вазьм яго паглядз вельм важлва.
Лхтаршчык, здагадалася Нара.
Мол, как дойдем, Нара сразу все поймет.
"Нара!" -- вдруг услышала сквозь мысли девушка и вздрогнула от неожиданности.
-- Нара, иди скорей сюда, взгляни, что за чудо!
.
- Нара! Нара, смар тебя побери!
Кинжал, выскользнув из ослабевших рук, с мягким стуком ударился о ковер.
Нара залямантавала.
Замуж Нара выйти не успела.
Умелым движением, нырнув под руку врага, Нара ударила обрубком меча в горло. Брызнула алая кровь.
Какой-то дворянин подарил императору ветку вишни с "двойными цветками, которая росла в Нара.
Ян адкну нож падняся на ног.
-- Нара! -- паклка ён.
Дзячынка не азвалася.
-- Нара, дзе ты
Ён выцягну перад сабой рук зраб крок.
Когда Линей вели по коридору, она встретила Нара и Рику.
Нара з Памвай цха перашэптвался, стоячы старонцы.
Черныш тем временем отряхивался от пыли.
- Опять вы, - сказал он,увидев Нара.
Нара кивнула...
-До свидания, Нара.
Федя попытался пожать ее руку, но не ощутил ее ладони в своей, будто воздух пожал. Нара улыбнулась и пропала.