"вершам"

ве́ршам

Пра вецер у пол, пра дуброву,
Дзе будзе вершам кожны жалудок,
Пра родны гай трапяткую мову,
Што родзць пра геройскае радок.

Хачу аддзячыць гэтым вершам я
За тое, што была мам жыцц.
Тут нас вучыл цуда-педагог:
Арлоская, Савцк, Цукерзс...

раз, и кущи райские стелятся
Моя печаль сама себе не верится
Накрывшие чертяги в хвостатых самолётах брызжут спермянОй росой
И рады также нашим пешим вЕршам

У пятым класе я першыню пазнаёмлася з вершам М.Багдановча, яны заваражыл мяне сваёй чаронай мелодыкай пачуццёвасцю.

У дадатак да паэз, ён займася сатырай, публцыстыкай, перакладам, вершам для дзяцей, фальклорам.

.
- А мне цвыркун паказа, як хоку складаць, мы з м таварышы а ён калсц бблятэцы за шафай з вершам Басё жы, пакуль не пагнал -- дакладае казурка. -- Далей

З вершам дэбютуе.

Ён таксама ме прыроджаную душу паэта хоць сам не пса н прозай, н вершам, але кожнае апавяданне пра разбойнка, героя, пра чары цуды надзвычай яго займала

Крываточыла вершам хаатычным.

Але, Госпадзе, можа я лепш вершам запомню "Як хочаш". Я назва цябе гэтым менем Гэта ёсць Ты "Ну давай вершам, як лягчэй".

Але ж давайце скончым з вершам "Надпс на камен".

хба б я паверы тады, што менавта Жэня перадала мой сшытак з "крамольным" вершам у ТЫЯ органы!

Чым далей чыта, тым больш здзляся: вершы на зрон нядалага пачаткоца, а большасць з х вершам назваць нельга, -- проста няклюдна зарыфмаваная лухта.

Слухайце верш, -- устра у бяседу падвыпты паэт, як эстэтычна душы застолле свам вершам. -- "Ёсць у кожнага свае тараканы: не жыве адзн н дня без радка,

Далейшы яе тэкст, названы вершам, разбраць дога не станем:
Момант
Я запомню цябе вершам
Тольк не памры на маёй па перы
Ц хаця б ажыв гаючым уяленнем

Живя в деревне, он и помыслить не мог, что дворянские дуэли, отголоски которых изредка разносились по Вершам вместе с прочими сплетнями, однажды коснутся

Вылучанае -- па аналог з папярэднм вершам.

Тож вершам загавары. Заразся, мабуць... Шчоб яму грэць, тому, хто оцю подорож выгада...
Укранец: А вн выгада... О цэй поэт божэвльный.

Тольк, здаецца, нехта з паэта ужо дава такую назву свам вершам. Шкада. Але нчога. Ён што-небудзь ншае прыдумае. Затра ж пачне думаць.

Пракламацы вершам пса. Да чаго дадумася, поскудзь! Як такая думка тольк галаву лезла. У цябе, Лтарчук, такая думка памясцлася б у галаве
ЛТАРЧУК.